Абайдың «қара сөздеріндегі» сопылықтың Моральдық негіздері

Abstract

Ислам ғылымдары арасында тасауф деген атпен белгілі сопылық ислам және әлемдік мәдениеттің құрамдас бөлігі болып табылады. Әрбір мұсылман қауымының тамырына үңілсек, рухани және материалдық мәдениеттің барлық дерлік салаларында сопылық ілімнің ықпалын байқаймыз. Осы тұрғыдан алғанда, сопылық дүниетанымдағы адам мәселесі, имандылық, бостандық, өмірдің мәні, ар-ожданы, тілі мен байлығы, «бүкіл әлемге деген сүйіспеншілік» мәселесі сияқты көптеген жалпыадамзаттық маңызы бар мәселелер барлық халықтарға ортақ. , уақыт пен кеңістікке қарамастан, бұл даусыз шындық. Сопылық ілім қазақтың ұлттық болмысының қалыптасуының, рухани кемелденуінің өзегі болды. Ахмет Йасауи, Жүсіп Баласағұн және т.б.Орта ғасыр ойшылдарының шығармаларына сүйене отырып, XVIII ғасыр мен 60-шы жылдарға дейін туған Абай Құнанбайұлы, Шәкәрім Құдайбердіұлы, Маңғыстау ақын-жырауларының барлығы дерлік қазақ ақын-жырауларының шығармашылығын көруге болады. 19 ғасыр. Олардың сөздік қоры ортағасырлық сопылық ойшылдарға негізделген идеялар мен концепцияларға толы. Осы себепті қазақ ойшылдары еңбектерінің теориялық мәнін ашып, сопылық ілімнің мәні мен маңызын көрсетіп, оның перспективалық құндылығын тәжірибе жүзінде теориялық тұрғыдан негіздеу маңызды. Магистрлік диссертация тақырыбымды «Абайдың «қара сөздеріндегі» сопылықтың моральдық негіздері» деп алуымның басты себебі осы болып отыр.